Met dit winter weer, ga ik meestal langs vogeltjes die ik vanuit mijn rijdend schuilhut kan fotograferen. Af en toe brak het zonnetje door de wolken heen, en dat leverde toch aardige plaatjes.
Heel lang schonk ik de mus totaal geen aandacht, tot ik een keer door gebrek aan wat anders, wat foto's van de mus heb geschoten, en vanaf dat moment is het één van mijn favorieten. Eigenlijk is het een heel erg fotogeniek vogeltje.
En natuurlijk zoals bijna bij alle vogels is de mannetje stukken mooier dan het vrouwtje.
Het stikte om me heen van de vinken, maar voorlopig ben ik uitgevinkt. Heb een aantal pogingen gedaan om de mussen in de vlucht vast te leggen, maar dat viel niet mij en de resultaten zal ik de lezers besparen. Blijf oefenen dacht ik bij me zelf. Mochten er mensen zijn die er ervaring mee hebben, dan hou ik me graag aanbevolen voor tips.
Naast de mussen, kwamen de boomklevers ook langs, en daarvan heb ik ook een paar plaatjes die ik met jullie wil delen.
Bij dit soort, moet ik altijd aan straaljagers denken :-) wat een aerodynamica zeg. Wat me bij dit soort opviel, is dat waar ze arriveren, de rest zich uit de voeten maakt. Het is duidelijk wie de baas is. Verder is de snelheid waar ze mee de bomen afstruinen blijft fascinerend, en dat maakt het lastig om ze in een redelijk compositie vast te leggen. zie de foto hieronder. Met ander woorden ik moet nog een hoop leren :-)
Mijn plan vanuit huis was na het bezoeken van de mussen, langs mijn geliefde vriend de grutto zou gaan, maar de harde wind en de lage temperaturen deden mij van gedachten veranderen. De polder met windkracht 5 bf en rond het vriespunt, liever niet. Wat dan wel? Ik heb besloten om op ontdekking te gaan. Naar een gebied gereden niet ver van waar ik was, waar ik nooit eerder geweest was, en had geen spijt van mijn besluit. Bij aankomst werd ik ontvangen door twee erg schuwe mannetjes roodborsttapuiten. Na de ontvangst hebben ze zich gelijk uit de voeten gemaakt, maar gelukkig niet voor lang. Maar ze bleven wel op afstand, en gezien de buiten temperatuur en de wind, heb ik geen moment overwogen om mijn rijdende hut te verlaten. Ik had mijn schuiltent bij me, maar het was gewoon niet te doen, hoe graag ik ook die roodborsttapuitjes wilde platen. Op een gegeven moment zag ik iets met een roodstaart vliegen, en was verbaasd! ik dacht dat het nog even duurt voor de gekraagde roodstaarten arriveren, en bleef wachten dat ie langs komt. Uiteindelijk kwam ie dichtbij genoeg om vast te stellen dat het een zwarte roodstaart en geen gekraagde. Ik heb een aantal foto's van geschoten, maar niet scherp genoeg om ze te tonen. Ik was er wel erg blij mij, omdat ik de vogel van het internet kende en niet eerder tegengekomen.
De weer voorspellingen zijn voorlopig om te huilen, maar zodra het weer toelaat, zal ik met mijn schuiltent proberen dichtbij te komen en hopelijk zal dat aardig plaatjes leveren. Houd daarom deze blog in de gaten mocht je geïnteresseerd zijn geraakt.
Tot volgende keer.
